΄΄ ΜΗΝ ΣΕ ΠΑΡΑΣΥΡΕΙ.......΄΄

" Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΟΥ ΚΥΛΑΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ. ΕΥΚΟΛΑ ΣΕ ΠΑΡΑΣΥΡΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΤΡΑΒΑΕΙ ΟΠΟΥ ΕΚΕΙΝΟ ΠΗΓΑΙΝΕΙ. ΌΠΩΣ ΕΝΑ ΠΟΤΑΜΙ ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΙΣΩ, ΕΤΣΙ ΚΙ ΕΣΕΙΣ, ΑΝ ΣΑΣ ΠΑΡΑΣΥΡΕΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΤΕ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΤΕ..........ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ..............ΜΗΝ ΣΑΣ ΠΑΡΑΣΥΡΕΙ.........''

΄΄ ΑΠΛΑ ΄΄

ΑΠΛΑ.....

σε κοιτάζω, σε πλησιάζω,
έχω τόσα πολλά να σου πω
κι όμως σωπαίνω.
Κι όλα αυτά
γιατί ο έρωτας είναι σιωπή,
γιατί μ'αυτόν τα λόγια πεθαίνουν
και το κορμί μιλά στη δική του γλώσσα,
που όταν είναι αληθινή,
την ξέρουν μόνο δύο...
δύο ψυχές, δύο καρδιές, ένα σώμα.
Και το δικό μου σώμα,
το φθαρτό, το πρόσκαιρο,
αγωνιά να βρει αιώνια φωλιά,
στο βλέμμα σου,
στο γέλιο σου,
στα χάδια σου.
Ο ουρανός είναι μακριά
μα μαζί σου μ'αγγίζει.
Φθάνω σ'αυτόν,
ντύνομαι την αιώνια φορεσιά μου
και μαντεύεις;
Έχει τη μορφή σου.....!!!

΄΄ ΣΑΙΞΠΗΡΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΄΄

Θέλω να πνιγώ,
να χαθώ στο νερό,
όπως η Οφήλια,
παρασυρμένη απ'την παράνοια
της αγάπης.
Να μ'αγκαλιάσει
ο υδάτινος κόσμος
και να χω πεθάνει
απ'την αγάπη σου.
Θα σαι ο Οθέλλος
κι εγώ η αθώα Δυσδαιμόνα.
Κι έτσι θεατρικά
θα πάρει τα κορμιά μας
η θάλασσα,
και θ'αγκαλιαζόμαστε
στ'αλμυρά βάθη της,
αιώνια...........